Op naar Kyoto.

De volgende morgen had ik een plaats gereserveerd om 11.00 naar Kyoto en dus alle tijd om rustig met mijn gastvrouw Theresa te ontbijten. Dit was het leukst van het verblijf bij hun. Want verder moest je overdag vermaken en had je niet bij hun te zoeken. Theresa verteld graag over de Japanners en hun gewoontes en heeft eigenlijk niet zon hoge pet van haar landgenoten op. Vooral in Tokio wordt er hard gewerkt en weinig tijd voor ontspanning en familie. De man doet en kan ook niets in huis en als een echtpaar op latere leeftijd uitelkaar gaan ontspoort de man vaak of pleegt zelfmoord. Ben blij dat ik geen Japanner ben. Na een hartelijk afscheid richting station Tokio gereden en daar ontmoet ik James en Annery uit Amerika. Na een leuk gesprek spreken we af s’avonds te gaan eten met elkaar. Ik heb een trein eerder en ben om 13.30 op plaats van bestemming . De trein is super! Hij is exact op tijd en super snel en schoon . Voor dat je mag instappen komen er eerst 2 dames geheel in roze kleur en deze maken alles schoon en met spiegels controleren ze plekken waar ze niet bij kunnen. Mijn hostel is zeer netjes en im slaap en een soort koker met een gordijn er voor. Licht en stroom er in en alles is compleet . Ondertussen de stad een beetje verkent en het is een drukke toeristische plaats met super veel winkels maar wel gezellig. S’avonds pik ik James en Annery op en gaan eten in een Japanse tent. Ze zijn gepensioneerd en komen beide uit sociaal werk. Annery komt uit Cuba en heeft een prachtige tongval. Leuke gesprekken en lekker eten wat wil je nog meer. Omdat we nog wel een wijntje wilde zijn we in een heel klein barretje 1 hoog beland bij een heuse vrouwelijke sommelier. Heerlijk wijntje waar je lekker op kan slapen. Was ook wel nodig want de volgende dag was ik om 5.15 uit bed om vroeg bij Fushimi inari Taisha te zijn. Dit zijn de duizend rode poorten in Kyoto . Super bekend en daarom ook superdruk maar zo vroeg zijn er niet veel. Prachtig rondgelopen in de morgen en genoten. Daarna richting Arashiyama is ook een gebied met tempels en gebedshuizen . Dan merk je dat iedereen ook op pad is en loop je bij in  file. Het is bloezemtijd Dis ook echt hoogseizoen. Wat ik mooi vind is dat je overal kan komen met trein metro en bus zonder te veel problemen. In het hostel ontmoet ik Alberto een Amerikaan die een baan heeft op de pacific eiland waar het Amerikaanse leger nog steeds in de weer is met raketten en hij moet daar dj zijn voor de plaatselijke radio. Bizar verhaal maar zeker vermakelijk als je met elkaar lekker zit te eten.